Öykü Mandalası

Ders tüm sıkıcılığı ile işleniyordu. Hakan ise sırasında, tüm can sıkıntısını yolmaya başladığı not kağıdından çıkarmaktaydı. Aklında türlü türlü senaryolar vardı kağıtlar üzerinde. Elinde hayali bir ışın kılıcı olduğunu hayal ediyor ve kağıtları bir jedi ustalığı ile paramparça ediyordu. Hatta işi biraz daha abartıp elinden hayali bir ateş topunun çıkıp kağıtları alev alev yaktığının hayalini kuruyordu. Dersin sıkıcılığı öyle sinir bozucuydu ki, Hakan bu alev toplu hayalini abartıp gerçekmiş gibi gözünde canlandırmayı sürdürdü. Aslında tüm bu olanların böyle olacağını oda bilemezdi. Biranda alev alan sırası sınıfta kısa süreli bir panik havasının oluşmasına neden olmuştu. Dersi veren eğitmen panikleyen sınıfı sakin bir tonla sınıfın dışına çıkartmaya gayret etti. Hakan'ın oturduğu sırada çıkan yangın sanki sınıfa benzin dökülmüşcesine tüm sıraları kaplayarak kısa sürede koca sınıfı bir afet yerine çevirmişti. Hayal gücünün bu denli şeylere neden olduğunu daha önce hiç görmem

Okulda insanlardan bıktığı zaman sürekli kendisini inzivaya çektiği o oturma bankının hemen arkasındaki ağacın önünden aldığı bir poşet toprağına, saksıyı sonunda almıştı. Ne yaptığını bilmiyordu. Sadece içinde bir his vardı. Öyle bir histi ki bu, sanki o toprak bir şekilde anlam veremediği bir yaşam formunu içinde barındırıyordu ve kendisi aracılığıyla bu yaşam formu yeniden oluşmak istiyordu. Öyle garip bir histi işte onu bu saçmalıklara iten... Saksıya doldurduğu toprağa öylece bakıyordu. Saksıyı aldığı çiçek dükkanında çalışan kadın ona tabak almayı unuttuğunu söylemişti çıkarken. O da, 'Tabağı ne yapacağım be?' diye düşünmüştü kadına anlamsızca bakarken. Poşete sıkıştırılan tabağı görünce beynindeki mantık devreleri aktif oluvermişti hemen. Elbette fazla su burada toplanacaktı. 'Peki şimdi ne olacak?' diye söylendi kendi kendine küçük odasında turlarken. Bir yanda saksı öylece camın önünde duruyordu ve hareket yoktu. Sadece toprağı ıslatmıştı ve öylece bırakm

Pisi duyularının harekete geçişini deneyimliyordu yeniden Irmak. Ne zaman böyle hissetse aklına hep geçmişteki anıları gelirdi. Ya onu bekleyen bir tehlike ile karşılaşırdı ya da sıra dışı herhangi bir deneyime, temasa hazırlıklı olmalıydı. Peki şimdi ne olacaktı? Tehlike altında olduğunu pek sanmıyordu. İnsan olduğundan beri hiç olmadığı kadar özgür ve rahattı. İstediği gibi dolaşabiliyor, istediği gibi hayatını yaşayabiliyordu. Ne kaçmak vardı, nede aç kalma korkusu... Hisleri iyice artınca artık kendisini gelecek olan şeye hazırlamaya başlayan Irmak, kaldığı kimsesizler yurdundaki arkadaşlarının onu bulamayacağı bir yere gitmek için harekete geçti. Olur da arkadaşlarının yanındayken kötü bir şey olacak olursa, kendisi yüzünden onlara zarar gelsin istemiyordu. Bu konuda fazlasıyla hassastı Irmak. Eski eşyaların ve temizlik malzemelerinin depolandığı kiler görevi gören kullanılmayan odaya geldiğinde kapının anahtarını her zamanki gibi halının altında saklı olduğunu biliyordu. Ka